Prawdziwa grochówka jak u babci. Mój przepis na zupę grochową, która zawsze wychodzi

Pamiętam to jak dziś. Chłodny, jesienny dzień, a w całym domu unosił się ten jeden, jedyny zapach – aromat gotującej się grochówki mojej babci. To był zapach bezpieczeństwa, ciepła i obietnica czegoś absolutnie pysznego. Babcia miała swój stary, poobijany garnek i twierdziła, że tylko w nim zupa wychodzi jak należy. Może to i prawda, ale przez lata doszłam do tego, że sekret tkwi w sercu i dobrych składnikach. Dzisiaj chcę się z Wami podzielić właśnie tym – to nie jest kolejny suchy tekst z internetu, to jest mój sprawdzony przepis na zupę grochową, dopieszczany przez lata. Taka prawdziwa, gęsta, na wędzonych żeberkach, że łyżka staje. Gotowi na kulinarną podróż w czasie?

Grochówka – zupa z historią, która karmi i duszę i ciało

Grochówka to dla mnie kwintesencja polskiej kuchni. Niby prosta, a tak bogata w smaku. Każda rodzina ma pewnie swój sekretny przepis na zupę grochową, przekazywany z pokolenia na pokolenie. Zupa kojarzy się z wojskową kuchnią polową i słusznie, bo to danie dawało siłę i energię na długie godziny. Ale dla mnie to przede wszystkim smak domu. Zawsze się śmieję, że dobra grochówka potrafi postawić na nogi lepiej niż cokolwiek innego. A gotowanie jej samemu to zupełnie inna bajka niż kupowanie gotowca w słoiku. Masz kontrolę nad wszystkim – nad smakiem, gęstością, nad jakością mięsa.

To trochę tak, jakbyś malował obraz – każdy składnik to inny kolor, a na końcu powstaje arcydzieło. Warto poświęcić te kilka godzin, żeby poczuć tę satysfakcję. A kiedy już się nauczysz, jak zrobić dobrą grochówkę, to wejdziesz na wyższy poziom domowego gotowania, zaraz obok tradycyjnego żurku czy idealnej zupy kalafiorowej. To po prostu jedna z tych sycących zup na obiad, które każdy powinien umieć ugotować. Ten przepis na zupę grochową czerpie z tej całej tradycji garściami.

Skarby, których będziesz potrzebować do idealnej grochówki

Zanim zaczniemy, zbierzmy wszystkie potrzebne rzeczy. Dobra organizacja to połowa sukcesu, serio! Nie ma nic gorszego niż bieganie po kuchni w trakcie gotowania, bo zapomniało się o marchewce. Oto kluczowe składniki w tym przepisie na zupę grochową:

Podstawa smaku, czyli mięso i groch

• Groch łuskany (połówki) – weź z pół kilo. Ja lubię ten żółty, jakoś mi się wydaje, że zupa ma wtedy ładniejszy kolor. Ważne, żeby był czysty i bez żadnych niespodzianek.
• Wędzone żeberka – około 600-700 gram. Szukajcie takich mięsistych, z ładnym zapachem dymu. To one zrobią całą robotę, jeśli chodzi o aromat. Ten przepis na zupę grochową na żeberkach to klasyk, ale jak nie masz żeberek, to dobry wędzony boczek też da radę.

Warzywna ekipa i reszta dodatków

• Ziemniaki: z 5-6 średnich sztuk, takich żeby było co w zupie znaleźć.
• Włoszczyzna: 2 spore marchewki, 1 korzeń pietruszki i kawałek selera. Bez tego ani rusz w polskiej kuchni, co potwierdzi każdy znawca kuchni polskiej.
• Cebula i czosnek: Jedna duża cebula i ze 3 ząbki naszego polskiego czosnku. To one dodadzą zupie charakteru.

Przyprawy – kropka nad i

• Liść laurowy i ziele angielskie: klasyka gatunku, po kilka sztuk.
• Majeranek: dużo majeranku! Ze dwie, trzy czubate łyżeczki. Nie żałujcie, grochówka musi pachnieć majerankiem.
• Sól i świeżo mielony pieprz: do smaku, na sam koniec.
• Coś ekstra (opcjonalnie): ja czasami dodaje szczyptę wędzonej papryki, żeby podbić dymny smak.

No to do dzieła! Gotujemy krok po kroku

A teraz najważniejsze – sam przepis na zupę grochową, przedstawiony tak, jak ja to robię od lat. Zobaczysz, jakie to proste. Mój przepis na zupę grochową nigdy mnie nie zawiódł.

Krok 1: Przygotowania, czyli moczymy groch

To jest mega ważny krok, którego nie można pominąć. Dzień wcześniej wieczorem wsypuję groch do dużej miski, płuczę go parę razy pod zimną wodą, a potem zalewam świeżą, zimną wodą tak, żeby było jej ze dwa razy więcej niż grochu. I tak zostawiam na całą noc. Dzięki temu groch szybciej się ugotuje i będzie lżej strawny, co jest ważne przy strączkach. A rano? Odlewam wodę w której się moczył i jeszcze raz go porządnie płuczę. To absolutna podstawa tego przepisu na zupę grochową.

Krok 2: Czas na wywar, czyli serce naszej zupy

Do największego gara, jaki mam w domu, wkładam umyte żeberka. Zalewam je zimną wodą (tak z 3 litry na początek), wrzucam liście laurowe i ziele angielskie. Stawiam na ogniu i czekam, aż się zagotuje. Jak pojawią się szumowiny, te takie brzydkie piany, to zbieram je łyżką. Kiedy wywar jest już czysty, zmniejszam ogień, dodaję opłukany groch i pozwalam temu wszystkiemu pyrkotać pod przykryciem. Tak z godzinkę, półtorej. Trzeba co jakiś czas zamieszać, bo groch lubi się przyklejać do dna. Ten etap jest kluczowy, by nasz przepis na zupę grochową zyskał głębi. Cierpliwość jest tutaj najważniejsza.

Krok 3: Dodajemy warzywa

W międzyczasie, jak wywar się gotuje, obieram i kroję warzywa. Ziemniaki w taką większą kostkę, a marchewkę, pietruszkę i seler w mniejszą. Kiedy groch jest już w miarę miękki, wrzucam do gara marchew, pietruszkę i seler. Gotuję z 15 minut i dopiero wtedy dodaję ziemniaki. Dlaczego tak? Bo jakbym wrzuciła je razem z grochem, to by się rozgotowały na papkę zanim groch by zmiękł. Warto o tym pamiętać, realizując ten przepis na zupę grochową. To mały detal, a robi różnicę. Każdy dobry przepis na zupę grochową powinien o tym wspominać.

Krok 4: Sekret smaku – cebulka i majeranek

To jest mój ulubiony moment. Na patelni rozgrzewam trochę oleju albo smalcu i smażę drobno posiekaną cebulkę, aż będzie złocista i słodka. Pod koniec smażenia dodaję przeciśnięty przez praskę czosnek. Całą zawartość patelni wrzucam prosto do zupy. Wtedy też jest idealny moment, żeby dodać majeranek. Rozcieram go w dłoniach tuż nad garnkiem, żeby uwolnić cały aromat, i wsypuję do środka. Gotuję jeszcze z 10 minutek. To jest też dobry moment, żeby pomyśleć, jak zrobić zupę grochową gęstą. Ja po prostu wyjmuje chochelką trochę grochu i ziemniaków, rozgniatam je widelcem na talerzu i wrzucam z powrotem do garnka. Zagęszcza zupę idealnie, bez żadnej mąki! Ten trik sprawia, że mój przepis na zupę grochową jest tak wyjątkowy.

Krok 5: Finał, czyli doprawianie

Teraz najtrudniejsze. Wyławiam żeberka z zupy. Muszą trochę ostygnąć, bo inaczej poparzę sobie palce. Jak już są chłodniejsze, oddzielam mięsko od kości, kroję je na mniejsze kawałki i wrzucam z powrotem do zupy. Na sam koniec doprawiam solą i świeżo zmielonym pieprzem. Próbuję i doprawiam, aż smak będzie idealny. Pamiętajcie, że wędzonka jest już słona, więc z solą ostrożnie na początku. Każdy przepis na zupę grochową powinien to podkreślać. Właśnie ukończyłeś swój własny, domowy przepis na zupę grochową.

Grochówka na różne sposoby – bo w kuchni można szaleć!

Ten mój przepis na zupę grochową to taka baza, klasyka. Ale czasami lubię poeksperymentować. W kuchni nie ma sztywnych reguł, najważniejsza jest dobra zabawa i smak!

Kiedy czas goni, robię szybki przepis na zupę grochową. Używam wtedy grochu łuskanego w połówkach, który nie wymaga nocnego moczenia. Wystarczy go dobrze wypłukać i gotuje się o wiele szybciej. Zamiast żeberek, które potrzebują czasu, żeby oddać smak, wrzucam pokrojoną w kostkę dobrą wędzoną kiełbasę albo boczek. Dodaję je pod koniec gotowania i zupa jest gotowa w niecałą godzinę.

A co jak ktoś nie je mięsa? Żaden problem. Jest świetny przepis na zupę grochową bez mięsa. Gotujemy ją na intensywnym bulionie warzywnym, a żeby uzyskać ten wędzony posmak, dodajemy wędzoną paprykę. Można też podsmażyć wędzone tofu i dodać do zupy. Smak jest naprawdę zaskakująco dobry i głęboki, więc wegetarianie nie muszą rezygnować z tego klasyka. To dowód, że dobry przepis na zupę grochową jest uniwersalny.

Jak podać i przechowywać grochówkę, żeby była jeszcze lepsza?

Grochówka ma to do siebie, że najlepsza jest… na drugi dzień. Serio! Wszystkie smaki się wtedy “przegryzają”, zupa gęstnieje i staje się jeszcze bardziej esencjonalna. Więc jeśli macie cierpliwość, ugotujcie ją dzień wcześniej. Można ją trzymać w lodówce w zamkniętym garnku przez 3-4 dni. Świetnie się też mrozi, więc warto zrobić większą porcję.

A jak podawać? U mnie w domu zawsze z grubą pajdą świeżego chleba na zakwasie. Taki chleb jest idealny do maczania w zupie. Czasami robię też grzanki czosnkowe. Na talerzu lubię posypać ją świeżą natką pietruszki. Dodaje to koloru i świeżości. Ten sposób serwowania to idealne dopełnienie tego przepisu na zupę grochową.

I jeszcze jedna rada ode mnie: nie bójcie się majeranku. To on jest duszą tej zupy. Jak wam się wydaje, że daliście za dużo, to znaczy, że jest w sam raz.

Smacznego! I niech smak tradycji zagości na Waszych stołach

I to już wszystko. Mam ogromną nadzieję, że ten mój troszkę sentymentalny przepis na zupę grochową pomoże Wam ugotować najlepszą grochówkę w Waszym życiu. To danie to coś więcej niż tylko jedzenie. To wspomnienia, ciepło i kawałek polskiej tradycji w talerzu. Uważam, że to po prostu najlepszy przepis na zupę grochową z wędzonką, bo jest robiony z sercem. Dajcie znać w komentarzach jak Wam wyszło! Smacznego!