Gulasz z Pieczarkami Jak u Mamy – Mój Sprawdzony Sposób

Pamiętam jak dziś zapach gulaszu unoszący się w całym domu w niedzielne popołudnia. Babcia, a potem mama, miały swój sekretny sposób na to danie. Garnek pyrkał na małym ogniu przez godziny, a my z rodzeństwem nie mogliśmy się doczekać, kiedy wreszcie zasiądziemy do stołu. To danie to dla mnie coś więcej niż jedzenie, to smak dzieciństwa, ciepła i bezpieczeństwa. Przez lata próbowałam odtworzyć ten smak i w końcu, po wielu eksperymentach, udało mi się. Dziś chcę się z Wami podzielić moim sposobem na idealny gulasz z pieczarkami. To nie jest jakaś sztywna receptura, raczej zbiór wskazówek, które pomogą Wam wyczarować coś naprawdę wyjątkowego.

Skąd w ogóle wziął się gulasz?

Wiadomo, że korzenie tego dania sięgają węgierskich pasterzy, którzy gotowali w kociołkach nad ogniskiem. Proste, sycące jedzenie, które miało dać siłę na cały dzień. Oczywiście, jak to z klasykami bywa, każdy naród dodał coś od siebie. Więcej o samej historii gulaszu można poczytać w mądrych książkach, ale dla mnie najważniejsza jest ta nasza, polska wersja. A w niej królują grzyby, najczęściej swojskie pieczarki. One nadają całości tego charakterystycznego, leśnego aromatu i głębi.

Dla mnie gulasz z pieczarkami to kwintesencja domowego obiadu. Coś, co łączy pokolenia przy jednym stole. W polskiej kuchni mamy wiele takich skarbów, jak chociażby bigos z grzybami, który też ma w sobie tę magiczną moc jednoczenia ludzi.

Sekret tkwi w prostocie i jakości

Do przygotowania naprawdę dobrego gulaszu nie potrzeba wymyślnych składników. Cała magia polega na ich jakości i odpowiednim potraktowaniu.

Zacznijmy od najważniejszego – mięsa. To jest serce całego dania. Często ludzie pytają, czy lepsza wołowina czy wieprzowina. A ja odpowiadam: to zależy! Wołowina, na przykład łopatka albo karkówka, ma w sobie więcej charakteru, jest bardziej wyrazista. Ale potrzebuje też więcej czasu i czułości, żeby zmięknąć. Duszenie jej to prawdziwy test cierpliwości, ale efekt… smak jest po prostu obłędny. Jeśli więc masz więcej czasu, to gulasz wołowy z pieczarkami będzie strzałem w dziesiątkę. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, które kawałki mięsa nadają się do duszenia, warto zajrzeć do specjalistów.

A co jeśli czas nas goni? Wtedy sięgam po wieprzowinę. Łopatka albo szynka wieprzowa są delikatniejsze i szybciej stają się mięciutkie. To taki mój sposób na szybki przepis na gulasz z pieczarkami, kiedy rodzina już puka w stół łyżkami. Czasem, gdy naprawdę nie mam czasu, ratuję się szybkowarem – tu znajdziecie kilka inspiracji na dania mięsne z szybkowaru. Warto też spróbować innych dań z wieprzowiny, na przykład polędwiczki w sosie musztardowym, które też są przepyszne.

Teraz pieczarki. Koniecznie świeże, jędrne, takie które aż pachną. Niektórzy idą na łatwiznę i kupują krojone, ale ja wolę sama je oczyścić i pokroić w grubsze plastry. Wtedy nie znikają w sosie, tylko zachowują swoją teksturę. Jak je dobrze przygotować? To niby proste, ale warto zerknąć na porady, jak prawidłowo czyścić pieczarki, żeby nie nasiąkły wodą.

No i reszta ekipy: duża, słodka cebula, kilka ząbków czosnku, czasem dorzucam marchewkę dla słodyczy i paprykę dla koloru. Jeśli też lubicie to połączenie, to gulasz z pieczarkami i papryką to coś dla was.

A przyprawy? Tu bez szaleństw: słodka papryka (czasem dodaję odrobinę wędzonej dla dymnego posmaku), majeranek, liść laurowy, ziele angielskie, sól i świeżo zmielony pieprz. To wszystko.

Sos to już ostatni szlif. Dobry bulion, odrobina koncentratu pomidorowego i na koniec, jeśli lubicie kremową konsystencję, chlust śmietanki. Do zagęszczenia tradycyjnie mąka, ale bez przesady, nie chcemy przecież zrobić budyniu.

Jak zrobić gulasz z pieczarkami, żeby wszyscy prosili o dokładkę?

Dobra, przejdźmy do konkretów. Pokażę wam mój przepis na gulasz z pieczarkami krok po kroku. To prostsze niż myślicie, obiecuję!

Najpierw mięso. Kroję je w taką solidną kostkę, nie za małą, bo się rozpadnie. Solę, pieprzę i nic więcej na tym etapie. Potem na patelnię. I to jest bardzo ważny moment. Garnek albo patelnia muszą być porządnie rozgrzane. Rzucam mięso partiami, nie wszystko na raz, bo wtedy zacznie się gotować zamiast smażyć. Chodzi o to, żeby z każdej strony złapało piękny, brązowy kolor. To się nazywa reakcja Maillarda i to właśnie ona buduje ten głęboki, mięsny smak. Usmażone kawałki odkładam na bok.

Teraz na tej samej patelni, na tym całym smaku, który został po mięsie, ląduje cebula pokrojona w piórka. Smażę ją powoli, aż się zeszkli i zrobi słodka. Potem czosnek, tylko na chwilkę, żeby nie zgorzkniał. I wreszcie pieczarki. Smażę je, aż odparuje z nich cała woda i zaczną się rumienić. To jest ten moment, kiedy w kuchni zaczyna pachnieć obłędnie.

Wtedy wszystko wraca do jednego garnka. Mięso, podsmażone warzywa. Dodaję przyprawy, koncentrat pomidorowy i wszystko razem chwilę podsmażam, żeby aromaty się uwolniły. Zalewam bulionem, tak żeby tylko przykryć składniki.

I teraz najważniejsze.

Cierpliwość.

Zmniejszam ogień na absolutne minimum, przykrywam garnek i zapominam o nim na… no cóż, na długo. Półtorej godziny dla wieprzowiny, a dla wołowiny czasem i dwie i pół. Trzeba co jakiś czas zamieszać, sprawdzić, czy nic się nie przypala. To właśnie to powolne pyrkoczenie sprawia, że mięso staje się tak delikatne, że rozpada się pod naciskiem widelca.

Na sam koniec, kiedy mięso jest już idealne, przychodzi czas na sos. Ja zagęszczam go odrobiną mąki rozmieszanej w zimnej wodzie. Wlewam powoli, mieszając, aż uzyskam idealną gęstość. Próbuję i doprawiam. Czasem dodaję odrobinę śmietany, żeby sos był bardziej aksamitny. I to tyle. Cała filozofia. Wiem, że są przepisy na dania w 20 minut, jak choćby kurczak w sosie pieczarkowym, ale gulasz potrzebuje czasu. To nie jest danie dla niecierpliwych, ale uwierzcie mi, każda minuta czekania jest tego warta. Jeśli chcecie jeszcze bardziej podkręcić smak, spróbujcie podlać mięso odrobiną czerwonego, wytrawnego wina tuż przed dodaniem bulionu. To taki mój mały trik.

Trochę szaleństwa w kuchni, czyli jak urozmaicić gulasz

Najlepsze w tym daniu jest to, że można się nim bawić. To świetna baza do eksperymentów. Czasem dodaję pokrojoną w paski paprykę, czerwoną i żółtą, która nadaje całości słodyczy i pięknego koloru. Taki gulasz z pieczarkami i papryką przepis to klasyk, który zawsze się udaje.

Innym razem, pod koniec gotowania, wrzucam do garnka kilka pokrojonych w kostkę ziemniaków. Gotują się w tym pysznym sosie, przechodzą wszystkimi aromatami i mamy danie jednogarnkowe z głowy. Taki przepis na gulasz z pieczarkami i warzywami to super opcja na obiad dla całej rodziny.

Kiedyś nawet zrobiłam wersję bezmięsną dla przyjaciółki wegetarianki. Zamiast mięsa dałam więcej pieczarek, trochę boczniaków dla innej tekstury i puszkę ciecierzycy. Wyszło naprawdę pysznie.

A jeśli chcecie poczuć się jak na Węgrzech, dodajcie więcej słodkiej papryki, szczyptę wędzonej i odrobinę kminku. Smak będzie zupełnie inny, bardziej intensywny. Nie bójcie się eksperymentować, kuchnia to przecież pole do popisu dla naszej kreatywności. Jeśli lubicie takie grzybowe smaki, ale w innej formie, to może skusicie się na kotleciki jajeczne z pieczarkami? Też są super.

Z czym to się je? Odwieczne pytanie

U mnie w domu zawsze jest debata, z czym podać gulasz. Ja jestem zwolenniczką klusek śląskich. Taka kluska z dziurką idealnie zbiera cały ten gęsty, aromatyczny sos. Mój mąż z kolei nie wyobraża sobie gulaszu bez kaszy gryczanej. I wiecie co? Ma trochę racji, bo jej orzechowy smak świetnie komponuje się z grzybami.

Dzieciaki oczywiście głosują za ziemniakami, najlepiej w formie purée. To klasyka, która nigdy się nie nudzi, a gulasz z pieczarkami do ziemniaków to połączenie idealne na jesienny obiad.

Do tego obowiązkowo coś kwaśnego, żeby przełamać smak. Ogórek kiszony, taki prawdziwy, domowy. Albo prosta mizeria. A jak już nic nie mam pod ręką, to po prostu kromka świeżego chleba do wytarcia talerza do czysta. To chyba najlepszy komplement dla kucharza, prawda?

Gulasz na później? Oczywiście!

Jedna z najlepszych cech gulaszu jest taka, że na drugi, a nawet trzeci dzień jest jeszcze lepszy. Smaki się przegryzają, sos staje się jeszcze głębszy. Dlatego zawsze robię go więcej. Po wystudzeniu przekładam go do słoików albo pojemników i do lodówki. Spokojnie postoi tam kilka dni. Gulasz też świetnie się mrozi. Dzielę go na porcje, takie w sam raz na jeden obiad, i zamrażam. To mój ratunek na te dni, kiedy nie mam czasu albo ochoty gotować. Wystarczy go powoli rozmrozić w lodówce, a potem podgrzać na małym ogniu. Czasem trzeba dodać odrobinę wody, jeśli sos za bardzo zgęstniał. Taki domowy przepis na gulasz z pieczarkami to idealny obiad do pracy albo na szybki posiłek po powrocie do domu. Zawsze smakuje jak dom.