Moja droga do idealnego Martini. Jak w końcu znalazłem ten jedyny przepis

Pamiętam to jak dziś. Mój pierwszy raz. Chciałem zaimponować znajomym. W głowie miałem obraz Jamesa Bonda, nonszalancko zamawiającego „wstrząśnięte, niemieszane”. Kupiłem więc pierwszy lepszy gin, jakiś wermut i shaker. Wstrząsałem tym z całej siły, aż ręka mi zmarzła. Rezultat? Mętna, rozwodniona lura, która smakowała… no cóż, rozczarowaniem. To była bolesna, ale cenna lekcja. Martini to nie jest po prostu drink. To rytuał, sztuka i, co najważniejsze, coś, co trzeba zrozumieć, a nie tylko odtworzyć. Ta porażka zapoczątkowała moją małą obsesję i dziś, po latach prób i błędów, chcę się z Wami podzielić tym, co odkryłem. Chcę Wam dać coś więcej niż tylko składniki – chcę Wam dać prawdziwy, sprawdzony przepis na klasyczne Martini.

Martini to nie tylko drink, to stan umysłu

Zanim przejdziemy do konkretów, musimy coś sobie wyjaśnić. Klasyczne Martini to kwintesencja minimalizmu. Dwa, góra trzy składniki. Żadnych udziwnień, żadnych słodkich syropów. To drink, który obnaża jakość tego, co do niego wlejecie. Właśnie w tej prostocie tkwi jego potęga i, nie ukrywajmy, trudność. Rozróżniamy kilka podstawowych typów: Dry Martini, gdzie wermutu jest tyle, co kot napłakał, co daje bardzo wytrawny, alkoholowy profil. Jest też Wet Martini, z większą ilością wermutu, przez co staje się łagodniejsze, bardziej ziołowe. A na deser Perfect Martini – z równymi częściami wermutu wytrawnego i słodkiego. Każdy z nich to inne doświadczenie, a zrozumienie tych niuansów to pierwszy krok do znalezienia swojego ideału.

Skarby w Twoim barku – fundament każdego Martini

Jeśli jest jedna rzecz, której nauczyły mnie moje eksperymenty, to ta: na składnikach do Martini nie oszczędzaj. Nigdy. Każdy słaby element wyjdzie w smaku z potrójną siłą. To nie jest koktajl, w którym tani alkohol ukryje się za sokiem pomarańczowym. Tutaj wszystko jest na widoku.

Gin czy wódka? Odwieczna wojna światów

Dla purystów odpowiedź jest jedna: gin. I ja się z nimi w dużej mierze zgadzam. Gin ze swoimi botanicznymi nutami jałowca, kolendry czy cytrusów nadaje koktajlowi niesamowitej głębi i złożoności. Dobry London Dry Gin, taki jak Tanqueray czy Bombay Sapphire, to absolutna klasyka. Ale jeśli szukasz czegoś bardziej kwiatowego, spróbuj Hendrick’s. Z drugiej strony barykady stoi wódka. Martini na wódce jest czystsze, ostrzejsze i bardziej neutralne w smaku. To opcja dla tych, którzy nie przepadają za ziołowym charakterem ginu. Ale błagam, niech to będzie wódka premium. Różnicę naprawdę czuć.

Wermut, czyli cichy bohater

Kiedyś myślałem, że wermut to tylko dodatek. Jakiś tam tani aperitif. Kupiłem butelkę, otworzyłem i stała w barku… miesiącami. Potem dziwiłem się, czemu moje Martini smakuje jakoś tak… płasko i nieświeżo. Błąd! Wermut to wino wzmacniane, które po otwarciu się utlenia. Trzymaj go w lodówce i zużyj w ciągu miesiąca, góra dwóch. To on balansuje potężny alkohol, dodaje ziołowej goryczki i kompleksowości. Dolin Dry czy Noilly Prat to pewniaki. I pamiętaj, czasem wystarczy dosłownie kilka kropel. To serce, które sprawia, że dobry przepis na klasyczne Martini działa.

Oliwka czy cytryna? Wisienka na torcie

Garnisz to nie tylko ozdoba, to pełnoprawny składnik. Klasycznie – zielone oliwki, najlepiej dobrej jakości, nie jakieś tam z puszki. Nadają delikatnie słonego posmaku. Ja osobiście jestem fanem drugiej opcji: skórki z cytryny. Ale nie wrzuconej byle jak! Świeżo ścięty, gruby kawałek skórki trzeba wycisnąć nad kieliszkiem, żeby uwolnić te wszystkie aromatyczne olejki. Ten zapach, który unosi się, zanim jeszcze weźmiesz pierwszy łyk… poezja. To dopełnia każdy przepis na klasyczne Martini.

Szklane królestwo i stalowi pomocnicy

Sprzęt ma znaczenie. Nie musisz mieć od razu profesjonalnego baru, ale kilka rzeczy naprawdę ułatwia życie i poprawia jakość drinka.

Kieliszek. Charakterystyczna, stożkowa czasza to ikona. I musi być zmrożony. Wsadź go do zamrażarki na co najmniej 15 minut przed robieniem drinka. Ciepłe szkło to grzech główny, który zniszczy całą twoją pracę.

A teraz najważniejsze: shaker czy szklanica do mieszania? James Bond zrobił nam wszystkim krzywdę. Wstrząsanie ginu niszczy jego delikatną strukturę, napowietrza go i nadmiernie rozwadnia topniejącym lodem. Drink staje się mętny i traci na smaku. Prawdziwe, klasyczne Martini się miesza! Delikatnie, z gracją, w dużej szklanicy barmańskiej. Celem jest schłodzenie i lekkie rozcieńczenie, a nie zrobienie alkoholowej piany. Więc jeśli ktoś Ci powie, że jego przepis na klasyczne Martini wymaga shakera, uśmiechnij się i zrób po swojemu.

Do tego przyda się miarka barmańska (jigger) do precyzji, długa łyżka barmańska do mieszania i sitko do odcedzenia lodu. I lód, dużo dobrego, twardego lodu. To klucz do temperatury.

No dobrze, do brzegu. Oto mój przepis na klasyczne Martini

Po tych wszystkich wstępach, czas na konkrety. To jest mój ulubiony, wypracowany latami przepis na klasyczne Martini w wersji Dry. Jest prosty, ale wymaga precyzji. Pamiętaj, proporcje klasycznego martini to świętość, ale też pole do eksperymentów. Zacznij od tych, a potem szukaj własnej drogi.

Mój sprawdzony przepis na klasyczne Martini Dry (na ginie)

Co będzie potrzebne:

• 60 ml ginu London Dry wysokiej jakości
• 10 ml wytrawnego wermutu (Dolin jest super)
• Kupa świeżego lodu w kostkach
• Skórka z cytryny albo 1-3 dobrej jakości zielone oliwki

Instrukcja, krok po kroku, bez ściemy:

1. Mrożenie! Wstaw kieliszek do zamrażarki. Serio, nie pomijaj tego kroku.
2. Napełnij dużą szklanicę barmańską (albo solidny słoik) lodem po same brzegi. Zamieszaj chwilę, żeby schłodzić szkło, i odlej wodę, która się zebrała.
3. Wlej 10 ml wermutu. Zamieszaj lodem tak, by wermut „obmył” kostki, a potem… niektórzy odlewają nadmiar. Ja zostawiam.
4. Wlej 60 ml swojego ulubionego ginu.
5. Teraz najważniejsze. Mieszaj. Długą łyżką, spokojnie, okrężnymi ruchami. Przez około 30 sekund. Poczujesz, jak szklanica staje się lodowata na zewnątrz. To znak, że jest gotowe.
6. Wyjmij zmrożony kieliszek. Używając sitka barmańskiego, przelej zawartość szklanicy do kieliszka. Płyn ma być krystalicznie czysty.
7. Dekoracja. Jeśli używasz skórki z cytryny, wyciśnij ją nad drinkiem, żeby olejki opadły na powierzchnię, przetrzyj nią brzeg kieliszka i wrzuć do środka. Jeśli oliwki – nabij na wykałaczkę i umieść w drinku. Gratulacje, właśnie powstał idealny przepis na klasyczne Martini!

Jeśli preferujesz martini wódka przepis klasyczny, po prostu zamień gin na wódkę premium. Reszta bez zmian. Proste, prawda?

Wielki finał, czyli jak podać Martini z klasą

Zrobiłeś idealnego drinka, więc nie zepsuj tego na ostatniej prostej. Martini nie lubi czekać. Traci temperaturę i cały swój urok. Podawaj je od razu po przygotowaniu. To nie jest napój do sączenia przez godzinę. Pije się go powoli, ale zdecydowanie, celebrując każdy lodowaty łyk. Zwróć uwagę na zapach, na to, jak nuty ginu mieszają się z wermutem i cytryną. To całe doświadczenie.

Gdy klasyka to za mało: brudne, szpiegowskie i inne wariacje

Oczywiście, świat Martini nie kończy się na klasyce. Gdy już opanujesz podstawy, możesz zacząć zabawę. Jedną z najpopularniejszych wariacji jest Dirty Martini – to po prostu klasyczne Martini z dodatkiem odrobiny solanki z oliwek. Drink staje się mętny (stąd nazwa „brudny”) i nabiera wyrazistego, słonego smaku. Dla mnie to czasem grzechu warte odstępstwo. A Vesper Martini? To już zupełnie inna bajka, drink wymyślony przez Iana Fleminga dla Jamesa Bonda. Mieszanka ginu, wódki i Kina Lillet. Koniecznie wstrząśnięty. To ciekawy, mocny koktajl, ale to już nie jest ten sam, elegancki minimalizm. Oryginalny przepis na martini jest tylko jeden, a reszta to jego fascynujące potomstwo.

Czego unikać? Moje potknięcia, żebyś Ty nie musiał ich powtarzać

Na koniec małe podsumowanie błędów, które sam popełniłem. Po pierwsze, używanie taniego szajsu. Zrobiłem to raz, z ginem z najniższej półki. Drink był tak okropny, że wylałem go do zlewu. Nigdy więcej. Po drugie, ciepły kieliszek. Różnica jest kolosalna. Po trzecie, stary, zwietrzały wermut. Jak już pisałem, to zabójca smaku. I wreszcie, to nieszczęsne wstrząsanie… Mieszajcie, a będzie Wam dane. Właśnie na tych detalach opiera się najlepszy przepis na martini klasyczne.

Mam nadzieję, że moja historia i te wskazówki pomogą Wam odkryć magię tego niezwykłego koktajlu. A gdy już opanujecie przepis na klasyczne Martini, może najdzie Was ochota na dalsze eksperymenty? W wolnej chwili możecie sprawdzić, jak powstaje pyszna nalewka brzoskwiniowa albo sezonowe wino z mniszka lekarskiego. A jeśli szukacie czegoś bez procentów, świetny jest przepis na Virgin Mojito. Smacznego!