Franz Smuda – Opowieść o trenerze, który nigdy nie odpuszczał

Pamiętam te wieczory jak dziś. Cała Polska siadała przed telewizorami, a my wierzyliśmy, że niemożliwe nie istnieje. To był Widzew „Franza” Smudy w Lidze Mistrzów. Co za emocje, co za walka! Franciszek Smuda, bo tak brzmi jego pełne imię i nazwisko, to dla mnie i dla wielu kibiców ktoś więcej niż tylko trener. To postać z krwi i kości, symbol pewnej epoki w polskiej piłce – epoki twardego charakteru, niezłomnej woli i… barwnego języka. Jego biografia to gotowy scenariusz na film, pełen wzlotów i bolesnych upadków. Ludzie często pytają w internecie, jaki jest Franciszek Smuda wiek, chcąc zrozumieć skalę jego dokonań. To pytanie jest kluczowe, bo pokazuje, jak długo ten człowiek jest na topie.

Zaczęło się w Lubomii, czyli chłopak z charakterem

Wszystko zaczęło się dawno, dawno temu. Wyobraźcie sobie Polskę tuż po wojnie. Szaro, buro, ale w sercach ludzi tliła się pasja. 22 czerwca 1948 roku w Lubomii na świat przyszedł chłopak, który miał na zawsze zmienić polski futbol. Franciszek Smuda data urodzenia jest tu ważna, bo osadza jego start w konkretnych, trudnych realiach. Dorastał, kopiąc piłkę na podwórkach, a jego talent szybko dostrzeżono. Jako obrońca był nie do zdarcia. Twardy, nieustępliwy – te cechy stały się jego znakiem rozpoznawczym na całe życie. Grał w Unii Racibórz, Stali Mielec, a nawet w Legii, ale prawdziwą szkołę życia dostał za granicą.

Wyjechał do USA, potem do Niemiec. To nie były czasy, kiedy polscy piłkarze byli rozchwytywani. Trzeba było mieć jaja, żeby się przebić. On je miał. Ta zagraniczna tułaczka go ukształtowała, nauczyła profesjonalizmu i dała inną perspektywę. Myślę, że bez tych doświadczeń nie byłoby późniejszego „Franza”, jakiego znamy z ławki trenerskiej. Zastanawiając się, jaki Franciszek Smuda wiek miał wtedy, rozumiemy, jak wiele ryzyka podjął w młodym wieku.

Niemiecka szkoła i polski charakter – narodziny trenera

Gdy zawiesił buty na kołku, było jasne, co będzie robił dalej. On po prostu, no, musiał być przy piłce. Zaczął trenować w niższych ligach niemieckich. Tam nauczył się dyscypliny, taktyki i słynnego „niemieckiego porządku”. Ale do tego dołożył coś swojego – polską fantazję i niesamowitą umiejętność motywacji. Potrafił z każdego wycisnąć sto dziesięć procent. Kiedy wrócił do Polski, jego metody były powiewem świeżości. Zaczynał od dołu, ze Stalą Mielec, powoli budując swoją markę. Już wtedy było widać, że to trener, który nie boi się ryzyka i ma nosa do piłkarzy. Nieważne, jaki Franciszek Smuda wiek miał na początku kariery, jego charyzma była widoczna od razu.

Złote czasy Widzewa i Wisły. Kiedy Polska była dumna

Prawdziwa eksplozja jego talentu to połowa lat 90. i Widzew Łódź. To, co zrobił z tym klubem, przeszło do historii. Ja miałem wtedy kilkanaście lat i chłonąłem każdy mecz. Dwa mistrzostwa Polski z rzędu i ten legendarny awans do Ligi Mistrzów po dramatycznym meczu z Brøndby. Coś niesamowitego! Smuda stworzył potwora – drużynę złożoną z walczaków, którzy szli za nim w ogień. To było coś, czego Polska nie widziała, i chyba długo nie zobaczy. Widzew pod jego wodzą grał jak z nut, a jego nazwisko stało się synonimem sukcesu. Zastanawialiśmy się, czy Franciszek Smuda wiek to jakiś czynnik, ale jego energia na ławce przeczyła każdej metryce.

Potem była Wisła Kraków i kolejne tytuły. „Franz” udowodnił, że nie był trenerem jednego klubu. Gdziekolwiek się nie pojawił, tam zaczynała się ciężka praca i przychodziły wyniki. Budował drużyny z charakterem, które dominowały w lidze. Jego konferencje prasowe były legendarne – pełne anegdot, dosadnych sformułowań i tej charakterystycznej pewności siebie. Wielu pytało, ile lat ma Franciszek Smuda, bo wydawało się, że ma nieskończone pokłady energii. Niezależnie od tego, jaki Franciszek Smuda wiek miał w tamtych latach, był na absolutnym szczycie.

Najtrudniejsza misja – Reprezentacja i Euro 2012

W 2009 roku dostał pracę, o której marzy każdy polski trener – został selekcjonerem. Presja? To mało powiedziane. Mieliśmy organizować Euro 2012. Cały kraj patrzył mu na ręce. Nadzieje były gigantyczne. Smuda zaczął od rewolucji, odmłodził kadrę, postawił na zawodników z zagranicznym paszportem, co wywołało ogólnonarodową debatę o „farbowanych lisach”. Pamiętam tę atmosferę oczekiwania. Czuliśmy, że może się udać.

Sam turniej… cóż, był jednym wielkim, narodowym rozczarowaniem. Mecz otwarcia z Grecją, potem remis z Rosją i na koniec bolesna porażka z Czechami. Koniec marzeń. Na Smudę wylała się fala krytyki. Zarzucano mu błędy taktyczne, złe wybory personalne. To był chyba najtrudniejszy moment w jego karierze. Po turnieju jego kontrakt nie został przedłużony. Z perspektywy czasu widać, że zadanie go przerosło, ale nikt nie odbierze mu tego, że podjął rękawicę. A Franciszek Smuda wiek miał już wtedy słuszny, co czyniło to wyzwanie jeszcze trudniejszym.

Niezłomny „Franz” – pasja silniejsza niż wiek

Wielu na jego miejscu by się załamało i odeszło na emeryturę. Ale nie on. Smuda to typ człowieka, który nie potrafi żyć bez adrenaliny, bez zapachu trawy i szatni. Wracał do Wisły, prowadził Górnika Łęczną, a nawet Jahn Regensburg w Niemczech. A potem zrobił coś, co zszokowało wszystkich – objął Wieczystą Kraków, klub z okręgówki. Ludzie pukali się w czoło. Pytali: kiedy urodził się Franciszek Smuda, że w tym wieku chce mu się jeszcze użerać w niższych ligach? A on po prostu kocha tę robotę. Z Wieczystą zrobił dwa awanse, udowadniając, że jego metody wciąż działają. To pokazuje, że Franciszek Smuda wiek traktuje tylko jako liczbę.

Właśnie, ile lat ma Franciszek Smuda? Odpowiedź jest prosta, wystarczy spojrzeć na jego datę urodzenia: 22 czerwca 1948. To oznacza, że ma już grubo ponad 70 lat. Franciszek Smuda aktualny wiek to dla wielu powód do podziwu. W sporcie, gdzie liczy się młodość i energia, jego długowieczność jest fenomenem. Trochę jak z innymi sportowcami, którzy nie odpuszczają, nawet gdy metryka sugeruje co innego. Patrząc, jaki Zbigniew Bartman wiek osiąga, a wciąż jest aktywny, widzimy podobny hart ducha. Niezależnie od tego, jaki Franciszek Smuda wiek widnieje w dowodzie, jego pasja jest wciąż młodzieńcza.

Co po sobie zostawił? Dziedzictwo Smudy

Franciszek Smuda to postać, której nie da się zaszufladkować. Z jednej strony wielkie sukcesy klubowe, z drugiej porażka z reprezentacją. Z jednej strony twardy jak skała profesjonalista, z drugiej człowiek sypiący anegdotami i barwnymi porównaniami. Jego wkład w polską piłkę jest jednak nie do przecenienia. Wychował całe pokolenie świetnych piłkarzy, wprowadził do naszej ligi powiew zachodniego profesjonalizmu i dał kibicom niezapomniane emocje. Jego powiedzonka, jak to o budowaniu drużyny „od dupy strony” czy o „koniu, który musi pociągnąć ten wózek”, na stałe weszły do kanonu polskiego sportu. To właśnie ten folklor sprawia, że jest kimś więcej niż tylko trenerem z listy płac. Nawet dziś, gdy mówi się o jakimś trenerze z charakterem, porównuje się go do „Franza”. I nie ma znaczenia Franciszek Smuda wiek, jego legenda wciąż żyje i ma się dobrze. To historia o człowieku, który całe życie poświęcił piłce i choć nie zawsze wygrywał, to nigdy, przenigdy się nie poddawał. I za to należy mu się ogromny szacunek.