Mój sekretny przepis na rogaliki drożdżowo kruche. Smak, który przenosi do dzieciństwa

Pamiętacie ten zapach? Taki, który unosił się w całym domu w sobotnie poranki, kiedy babcia krzątała się po kuchni? U mnie to był zapach drożdżowego ciasta i pieczonych jabłek. A na czele tych wszystkich wspomnień stoją one – rogaliki. Ale nie byle jakie. Idealne, łączące w sobie dwie natury: puszystość drożdży i tę cudowną, listkującą kruchość. Przez lata próbowałam odtworzyć ten smak. Przerobiłam dziesiątki receptur, jedne były za twarde, drugie za bardzo bułczaste. Aż w końcu, po wielu próbach i błędach, mam go. Mój własny, dopracowany do perfekcji, a jednak wciąż pachnący babciną kuchnią, przepis na rogaliki drożdżowo kruche.

To nie jest zwykły przepis. To jest bilet w podróż sentymentalną. I chcę się nim z Wami podzielić. Zapomnijcie o sklepowych wypiekach, które smakują tekturą. Zrobimy razem coś, co sprawi, że Wasi domownicy będą zaglądać do kuchni i pytać „co tak pięknie pachnie?”.

Czemu akurat te rogaliki zawróciły mi w głowie?

No właśnie, dlaczego tak się uparłam na to połączenie? Bo to jest, moi drodzy, kulinarny geniusz w swojej prostocie. Z jednej strony mamy delikatne, pachnące ciasta drożdżowe, które rosną i dają tę niesamowitą miękkość. Z drugiej strony, dzięki sporej ilości zimnego masła, mamy strukturę przypominającą ciasto francuskie albo kruche. Każdy kęs to najpierw chrupnięcie, a potem rozpływająca się w ustach delikatność. Coś niesamowitego.

To są rogaliki uniwersalne. Pasują do porannej kawy, jako drugie śniadanie do szkoły dla dzieciaków, ale też jako elegancki deser, gdy wpadną goście. Kiedyś przyniosłam je do pracy i zniknęły w pięć minut. To chyba najlepsza recenzja. Dlatego uważam, że to najlepszy przepis na rogaliki drożdżowo kruche babci, jaki kiedykolwiek udało mi się odtworzyć i udoskonalić. Są po prostu idealne na każdą okazję, nawet jako część wypieków świątecznych.

Co trzeba mieć pod ręką? Zanim zaczniemy bałagan w kuchni

Dobra, zanim zakaszemy rękawy, trzeba zrobić mały remanent w szafkach i lodówce. Jakość składników ma tu ogromne znaczenie, serio. Nie idźcie na skróty, bo ciasto to wyczuje. Poniżej macie moją listę skarbów.

Składniki na ciasto:

• Mąka pszenna – ja najczęściej używam tortowej, typ 450 albo 500. Potrzeba jej około pół kilograma.
• Drożdże – koniecznie świeże! 50g to taka kostka w sam raz. Kiedyś próbowałam z suchymi, ale to już nie ten sam zapach. Chociaż jak musicie, to 14g suszonych da radę.
• Cukier – tak ze 100g, ale jak lubicie słodsze, to sypnijcie trochę więcej.
• Jajka – potrzebne będą 2 same żółtka, one dają ciastu piękny kolor i kruchość. Białka zostawcie, przydadzą się do smarowania rogalików przed pieczeniem.
• Masło – i tu uwaga, musi być PRAWDZIWE masło, minimum 82% tłuszczu. I co najważniejsze – prosto z lodówki, bardzo zimne. 200g kostka będzie idealna. Zapomnijcie o margarynie, to zbrodnia na tym przepisie.
• Mleko – niecała szklanka, jakieś 200 ml. Musi być lekko ciepłe, takie w temperaturze ciała. Jak będzie za gorące, to zabijecie drożdże i będzie klops.
• Szczypta soli – zawsze i wszędzie, podbija słodki smak.

A co do środka? Moje propozycje nadzienia:

• Dobry, gęsty twaróg sernikowy, wymieszany z żółtkiem, cukrem waniliowym i rodzynkami. To jest klasyka, która obroni się zawsze i świetny pomysł na rogaliki drożdżowo kruche z serem przepis.
• Gęsta marmolada, najlepiej różana albo powidła śliwkowe. Ważne, żeby nie była za rzadka, bo wypłynie w trakcie pieczenia.
• Nutella lub inny krem czekoladowy – opcja dla dzieci (i dorosłych też, nie oszukujmy się).
• Masa makowa z puszki albo domowa.

Te ciasto na rogaliki drożdżowo kruche proporcje są sprawdzone przeze mnie wielokrotnie, więc trzymajcie się ich, a wszystko powinno się udać. To naprawdę dobry przepis na rogaliki drożdżowo kruche.

No to do dzieła! Robimy ciasto krok po kroczku

Okej, mamy wszystko gotowe? No to zaczynamy zabawę. Ten łatwy przepis na rogaliki drożdżowo kruche nie jest wcale taki trudny, jak się wydaje.

1. Zaczynamy od drożdży. Do małej miseczki wkruszamy świeże drożdże. Zasypujemy je łyżką cukru i zalewamy kilkoma łyżkami ciepłego (nie gorącego!) mleka. Mieszamy, aż się rozpuszczą, przykrywamy ściereczką i odstawiamy w ciepłe miejsce na kwadrans. Muszą zacząć pracować, urosnąć i zapienić się. To znak, że żyją i mają się dobrze.

2. Teraz wielkie mieszanie. Do dużej miski przesiewamy mąkę – to ważny krok, napowietrza ją. Dodajemy resztę cukru, szczyptę soli, żółtka i nasz wyrośnięty rozczyn. Na koniec dodajemy pokrojone w małą kostkę zimne masło. I teraz najważniejsze: zagniatamy wszystko jak najszybciej. Można ręcznie, albo mikserem z hakiem. Chodzi o to, żeby masło nie zdążyło się ogrzać od ciepła rąk. Ciasto ma być gładkie, ale z widocznymi kawałeczkami masła. Właśnie to da nam później tę cudowną kruchość. Czasem, jak mam zły dzień, to takie zagniatanie ciasta to najlepsza terapia. Cały ten przepis na rogaliki drożdżowo kruche jest terapeutyczny.

3. Cierpliwość jest cnotą, czyli chłodzenie. To jest sekretny etap. Zagniecione ciasto, ono musi odpocząć w chłodzie. Formujemy z niego kulę, zawijamy w folię spożywczą i wkładamy do lodówki na minimum godzinę. A najlepiej na dwie, trzy. Ja czasem zostawiam nawet na całą noc. Im dłużej leży w chłodzie, tym jest bardziej kruche i łatwiej się z nim pracuje.

4. Czas na formowanie. Schłodzone ciasto dzielimy na kilka części (np. na 3 lub 4). Każdą z nich wałkujemy na okrągły placek o grubości kilku milimetrów. Placek kroimy nożem do pizzy na trójkąty, tak jak kroi się tort. Na szerszym końcu każdego trójkąta kładziemy łyżeczkę nadzienia. I zwijamy! Od podstawy do wierzchołka, delikatnie naciągając ciasto. Końcówki lekko zaginamy do środka, formując kształt rogalika. To moja ulubiona część, czuję się jak prawdziwy rzemieślnik-piekarz, a mój przepis na rogaliki drożdżowo kruche nabiera kształtów.

5. Finał w piekarniku. Piekarnik nagrzewamy do 180 stopni (z termoobiegiem). Rogaliki układamy na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia, zachowując małe odstępy. Smarujemy je roztrzepanym białkiem lub całym jajkiem, żeby się pięknie zarumieniły. Pieczemy około 15-20 minut, do uzyskania złotego koloru. A potem… potem staramy się nie zjeść wszystkich od razu, prosto z blachy. Chociaż wiem, że to trudne.

A co do środka? Bitwa o najlepsze nadzienie

U mnie w domu to jest odwieczny spór. Ja jestem #teamMarmolada, najlepiej twarda, różana, która nie wypływa. Mój mąż z kolei uważa, że jedyny słuszny rogalik to ten z serem. Dlatego zawsze robię pół na pół. Jeśli chcecie wiedzieć, jak zrobić rogaliki drożdżowo kruche z marmoladą, to kluczem jest gęstość nadzienia. Rzadki dżem zamieni się w wulkan lawy na blaszce. Z kolei idealny rogaliki drożdżowo kruche z serem przepis wymaga dobrze odciśniętego twarogu, żeby nie puścił wody.

Dzieciaki? One oczywiście głosują za czekoladą. I wiecie co? Też są pyszne. Można też poeksperymentować z masą budyniową albo cynamonową. Ten przepis na rogaliki drożdżowo kruche jest tak uniwersalny, że pasuje do niego prawie wszystko.

Moje patenty, babcine mądrości i kilka wpadek

Pytacie czasem, czy da się to zrobić szybciej. No cóż, jest na to sposób. Jeśli macie mało czasu, istnieje coś takiego jak szybkie rogaliki drożdżowo kruche przepis. Możecie pominąć wstępne wyrastanie ciasta w cieple. Po prostu po zagnieceniu od razu wkładacie je do lodówki. To taki przepis na rogaliki drożdżowo kruche bez wyrastania w klasycznym sensie. Drożdże i tak zrobią swoje, tylko wolniej, w chłodzie. A rogaliki pięknie wyrosną już na blaszce albo w piekarniku.

A co z przechowywaniem? Jeśli jakimś cudem coś Wam zostanie, przechowujcie je w szczelnym pojemniku. Na drugi dzień są wciąż pyszne. Można je też na chwilę wrzucić do piekarnika, żeby odzyskały chrupkość. Zdarzyło mi się też zamrozić już upieczone – po rozmrożeniu i podgrzaniu są jak nowe! To świetny patent, żeby mieć coś pysznego pod ręką na niespodziewanych gości.

Pamiętam jak raz, na samym początku mojej przygody z tym przepisem, dałam za ciepłe mleko. Rozczyn nawet nie drgnął. Byłam załamana. Ale nauczyłam się, że w pieczeniu, zwłaszcza drożdżowym, cierpliwość i uwaga do detali to podstawa. Każda wpadka czegoś uczy, więc nie poddawajcie się, jeśli za pierwszym razem coś pójdzie nie tak. Warto próbować, bo nagroda jest przepyszna. Wiele osób pytało mnie o ten przepis na rogaliki drożdżowo kruche, więc wiem, że jest sprawdzony.

Mam nadzieję, że ten mój przydługi wywód zainspirował Was do upieczenia własnych, domowych cudów. Nie ma nic lepszego niż zapach pieczonego ciasta i smak wypieku, w który włożyło się całe serce. To coś więcej niż jedzenie, to tworzenie wspomnień. Dajcie znać, jak Wam wyszły i jakie nadzienie wybraliście. Smacznego!