Jak wreszcie wyjść ze strefy komfortu i zacząć żyć naprawdę? Moja historia i poradnik

Pamiętam to uczucie aż za dobrze. Taki dzień, jakich setki. Siedziałem w biurze, patrzyłem w monitor i czułem… nic. Totalną pustkę. Robiłem to samo od lat, zarabiałem przyzwoicie, miałem stabilizację. Wszyscy mówili, że mam szczęście. A ja czułem, że umieram od środka. Ta bezpieczna przystań, którą sobie zbudowałem, stała się moją klatką. To był moment, kiedy dotarło do mnie, że dalsze trwanie w tym marazmie to prosta droga donikąd. Wiedziałem, że czeka mnie trudne zadanie: wyjście ze strefy komfortu. I chociaż cholernie się bałem, wiedziałem też, że to jedyna droga, żeby znowu poczuć, że żyję. Ten tekst to nie jest kolejny suchy poradnik. To trochę mojej historii i garść sprawdzonych sposobów, które pomogły mi, a może pomogą i Tobie.

Ta wygodna klatka, którą nazywamy domem

Co to jest strefa komfortu? Psychologowie pewnie podaliby ci skomplikowaną definicję. Ale dla mnie to po prostu takie ciepłe, znajome bagienko. Wiesz, o czym mówię. To ta praca, której może nie kochasz, ale znasz na wylot. To te same knajpy, ci sami znajomi, te same seriale na wieczór. Wszystko jest przewidywalne, bezpieczne i nie wymaga wysiłku. I to jest super, bo nasz mózg kocha oszczędzać energię. Potrzebujemy takiego miejsca, żeby odpocząć, zregenerować siły. Problem zaczyna się wtedy, gdy to bagienko wciąga nas na dobre i przestajemy z niego w ogóle wychodzić.

Zaczynasz wtedy czuć, że coś jest nie tak. Nuda, frustracja, poczucie, że życie przelatuje ci między palcami. Zauważasz, że od miesięcy nie nauczyłeś się niczego nowego. Odkładasz marzenia na “kiedyś”. Unikasz jak ognia sytuacji, w których mógłbyś się zbłaźnić albo poczuć niepewnie. Jeśli to brzmi znajomo, to prawdopodobnie znak, że twoja strefa komfortu zrobiła się za ciasna. To sygnał alarmowy, że najwyższy czas na świadome wyjście ze strefy komfortu.

Dlaczego warto rzucić sobie wyzwanie?

No dobra, ale po co się męczyć? Po co pchać się w nieznane, skoro tu jest tak miło i bezpiecznie? Odpowiedź jest prosta i brutalna: bo prawdziwe życie, ten cały jego smak, jest właśnie tam, za tą niewidzialną granicą. Pomyśl o tym. Najlepsze wspomnienia, największe sukcesy, momenty, w których czułeś się naprawdę dumny z siebie – prawie na pewno wiązały się z jakimś ryzykiem. Z czymś nowym. Z pokonaniem jakiejś słabości. To właśnie jest kwintesencja tego, czym jest wyjście ze strefy komfortu.

Każde, nawet najmniejsze wyjście ze strefy komfortu buduje Twoją pewność siebie jak nic innego. Pamiętam, jak kiedyś panicznie bałem się publicznych wystąpień. Kiedy pierwszy raz musiałem zaprezentować coś przed małą grupą, trzęsły mi się ręce i głos. Ale przeżyłem. I poczułem niesamowitą dumę. Następnym razem było już łatwiej. Dziś? Robię to bez większego stresu. To właśnie poza granicami znanego odkrywamy swoje ukryte talenty, nowe pasje i po prostu dowiadujemy się, na co nas stać. Stajemy się bardziej elastyczni, kreatywni i odporni na życiowe niespodzianki, w tym na stres z którym można sobie radzić na wiele sposobów, np. stosując skuteczne ćwiczenia na stres. Z kolei tkwienie w miejscu to prosta droga do żalu za niewykorzystanymi szansami. A to chyba jedno z najgorszych uczuć, jakich można doświadczyć.

Ten głos z tyłu głowy, który krzyczy “Zostań!”

Jasne, łatwo się mówi. Ale między decyzją a działaniem stoi on. Wielki, paraliżujący STRACH. Strach przed porażką, przed oceną, przed nieznanym. Nasz mózg jest zaprogramowany, żeby chronić nas przed zagrożeniem, a wszystko co nowe, traktuje jak potencjalne niebezpieczeństwo. To dlatego na samą myśl o zmianie czujesz ścisk w żołądku. Czasem objawy są tak silne, że przypominają nerwicę żołądka. To normalne.

Będą pojawiać się wymówki. “Nie mam czasu”, “Nie mam pieniędzy”, “Jeszcze nie jestem gotów”, “A co, jeśli mi się nie uda?”. To wszystko mechanizmy obronne. Nasz umysł próbuje nas zatrzymać w tym, co znane i bezpieczne. Największą pułapką jest lęk przed tym, co pomyślą inni. Boimy się krytyki, wyśmiania. Prawda jest taka, że większość ludzi jest zbyt zajęta własnym życiem, żeby przejmować się twoimi próbami. A ci, którzy krytykują, najczęściej sami boją się podjąć jakiekolwiek działanie. Kluczem nie jest pozbycie się strachu – to niemożliwe. Kluczem jest nauczyć się działać pomimo niego. To jest właśnie sedno tego, co nazywamy wyjście ze strefy komfortu.

Jak pokonać strach przed wyjściem ze strefy komfortu? Zamiast z nim walczyć, spróbuj go oswoić. Zaakceptuj, że jest. Potraktuj go jak kompas, który pokazuje ci kierunek, w którym powinieneś iść – bo to właśnie tam jest rozwój. Zastanów się też: co najgorszego może się stać? Kiedy rozłożysz ten “czarny scenariusz” na czynniki pierwsze, często okazuje się, że nie jest wcale taki straszny, jak go malowała wyobraźnia. To ćwiczenie bardzo mi pomogło zrozumieć, że większość moich lęków była po prostu w mojej głowie. Racjonalne spojrzenie to pierwszy krok do tego, by wyjście ze strefy komfortu stało się faktem, a nie tylko planem.

No dobra, ale jak? Czyli metody wychodzenia ze strefy komfortu

Teoria jest ważna, ale bez praktyki nic się nie zmieni. Jeśli zastanawiasz się, jak zacząć wychodzić ze strefy komfortu, mam dla ciebie kilka patentów. Nie musisz od razu rzucać pracy i jechać w Bieszczady (chociaż jeśli chcesz – śmiało!). Najlepsza jest metoda małych kroków. To takie moje ulubione, codzienne ćwiczenia na wyjście ze strefy komfortu.

Zacznij od czegoś absurdalnie małego. Czegoś, co budzi lekki dyskomfort, ale nie paraliżuje strachem.

• Wróć z pracy inną drogą.
• Zamów w restauracji danie, którego nazwy nie potrafisz wymówić.
• Zagadaj do kogoś w kolejce w sklepie.
• Zapisz się na darmowy webinar o czymś, o czym nie masz pojęcia.

Pamiętam, jak kiedyś moim wielkim wyzwaniem było pójście samemu do kina. Wydawało mi się to strasznie dziwne. Ale poszedłem. I nic się nie stało. A ja poczułem, że mam nad swoim życiem trochę większą kontrolę. Takie małe zwycięstwa budują rozpęd. Każdy mały krok ułatwia zrobienie kolejnego, trochę większego. To jest właśnie najprostszy poradnik na to, jak wyjść ze strefy komfortu: zacznij od drobiazgów. To najlepsze małe kroki do wyjścia ze strefy komfortu.

Kiedy już oswoisz się z małymi zmianami, pora na coś większego. Postaw sobie konkretny cel. Może to będzie nauka nowego języka? Może rozpoczęcie treningów na siłowni? Albo samotna podróż w nieznane miejsce? Zapisz ten cel. Rozbij go na mniejsze etapy. I zacznij działać. Bez czekania na idealny moment, bo taki nigdy nie nadejdzie. Przykłady wyjścia ze strefy komfortu są wszędzie wokół nas, wystarczy się rozejrzeć. Najważniejsze to celowe działanie, a nie tylko myślenie o zmianie.

Nie musisz robić tego sam. Samotne wyjście ze strefy komfortu jest o wiele trudniejsze. Znajdź kogoś, kto cię wesprze. Przyjaciel, mentor, a może grupa ludzi o podobnych celach? Dzielenie się swoimi planami i postępami z innymi działa cuda. Otaczaj się ludźmi, którzy cię inspirują, a nie ściągają w dół. Czytaj książki o wychodzeniu ze strefy komfortu, słuchaj podcastów. Wiedza i inspiracja od innych to potężne paliwo. To sprawia, że całe to wyjście ze strefy komfortu staje się wspólną przygodą, a nie samotną walką.

A co w pracy? Tutaj wyjście ze strefy komfortu w pracy może przynieść niesamowite efekty. Zgłoś się do nowego projektu, nawet jeśli czujesz, że nie masz wszystkich kompetencji. To najlepszy sposób, żeby się nauczyć. Zaproponuj jakiś nowy pomysł na zebraniu. Rozwijaj swoje kontakty, zagaduj do ludzi z innych działów na LinkedIn. Każde takie działanie to inwestycja w twoją przyszłość i rozwój kariery. Strefa komfortu a rozwój osobisty to dwa przeciwne bieguny – im dalej od jednego, tym bliżej do drugiego. Każde wyjście ze strefy komfortu to krok w dobrą stronę.

Co zrobić, gdy zabraknie sił?

Będą momenty zwątpienia. Będą porażki. To nieuniknione. I wiesz co? To dobrze. Największa zmiana w moim myśleniu nastąpiła, gdy przestałem traktować porażkę jako koniec świata. Porażka to tylko informacja. To feedback. Mówi ci, co nie zadziałało i co możesz zrobić inaczej następnym razem. Jak mawiała Carol Dweck, autorka koncepcji “growth mindset” (którą zgłębić można na stronie Mindset Works), nasze zdolności nie są stałe. Możemy je rozwijać przez wysiłek i naukę na błędach. To podejście zmienia wszystko. Sprawia, że wyjście ze strefy komfortu staje się ekscytującą grą, a nie egzaminem na życie i śmierć.

W trudnych chwilach szukaj inspiracji. Mnie zawsze pomagają cytaty motywacyjne. “Życie zaczyna się tam, gdzie kończy się twoja strefa komfortu” – to zdanie Neale Donalda Walscha (a nie Osho, jak wielu myśli, co można sprawdzić na Wikipedii) wisiało kiedyś nad moim biurkiem. Przypominało mi, o co w tym wszystkim chodzi. Czytaj biografie, oglądaj wywiady. Zobaczysz, że każdy, kogo podziwiasz, w pewnym momencie musiał wykonać swoje własne, przerażające wyjście ze strefy komfortu.

I ostatnia, cholernie ważna rzecz: celebruj swoje postępy. Każdy, nawet najmniejszy. Zrobiłeś coś, czego się bałeś? Super! Przybij sobie piątkę, kup sobie coś dobrego. Doceniaj swoją odwagę. To utrwala nowe nawyki i buduje motywację. Z czasem zauważysz, że to co kiedyś było przerażające, dziś jest twoją nową normalnością. Twoja strefa komfortu poszerzyła się. A to oznacza, że jesteś gotów na kolejne wyzwania. To niekończący się, ale niesamowicie satysfakcjonujący proces.

Twoja kolej. Czy warto wychodzić ze strefy komfortu?

Dotarliśmy do końca. Mam nadzieję, że ta moja opowieść i te kilka rad dały ci do myślenia. Czy warto wychodzić ze strefy komfortu? Po tych wszystkich latach, moich wzlotach i upadkach, mogę odpowiedzieć tylko w jeden sposób: absolutnie, kurna, tak. To nie jest łatwa droga, ale to jedyna droga do prawdziwego, pełnego życia. Do poczucia dumy, satysfakcji i sprawczości. To właśnie nieustanne wyjście ze strefy komfortu odróżnia tych, którzy po prostu istnieją, od tych, którzy naprawdę żyją.

Wszystkie korzyści z wyjścia ze strefy komfortu – pewność siebie, nowe umiejętności, wspaniałe wspomnienia – czekają na ciebie tuż za rogiem. Musisz tylko zrobić ten pierwszy krok. Nie jutro, nie od poniedziałku. Dziś. Zrób jedną małą rzecz, która cię trochę przeraża. To będzie twój osobisty start. Twój manifest woli. Twoje pierwsze, świadome wyjście ze strefy komfortu. Boisz się? To dobrze. To znaczy, że robisz coś ważnego.